Nieprawdziwe i błahe przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę

Pracodawca wypowiadając pracownikowi umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony zobowiązany jest wskazać przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie. Taką przyczynę powinien wskazać w piśmie o wypowiedzeniu. Przy czym zauważyć należy, że wypowiedzenie jest zwykłym sposobem rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony i przyczyna wypowiedzenia nie musi mieć szczególnej wagi. Pracodawca może np. zasadnie wypowiedzieć taką umowę o pracę, jeżeli zatrudnienie nowego pracownika pozwoli mu osiągnąć lepsze wyniki pracy. Powstaje jednak problem jeśli pracodawca podał w piśmie kilka lub więcej przyczyn wypowiedzenia, a wiele spośród nich jest nieprawdziwych lub jednak zbyt błahych. Kiedy w takiej sytuacji wypowiedzenie będzie uzasadnione? W konsekwencji zaś, kiedy słuszne będzie odwołanie pracownika do sądu pracy o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenie do pracy, ewentualnie o zasądzenie na jego rzecz odszkodowania?

Przyczyna rozwiązania umowy o pracę

Pracodawca zwalniając pracownika z pracy zazwyczaj wskazuje mu tego przyczynę. Ma taki obowiązek, gdy składa oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub oświadczenie o rozwiązaniu bez wypowiedzenia każdego rodzaju umowy o pracę (nie tylko tej na czas nieokreślony). W tych oświadczeniach powinien wskazać powód swojej decyzji. Ponadto pracodawca zobowiązany jest podać prawdziwą, konkretną i zrozumiałą dla pracownika przyczynę rozwiązania umowy o pracę. Przy czym, jeśli wskaże ją w takim oświadczeniu nieprecyzyjnie, wystarczające będzie, gdy w połączeniu z pozostałymi informacjami przekazanymi pracownikowi do tego czasu w inny sposób, przyczyna ta będzie już dostatecznie konkretna i zrozumiała. Wskazanie, sprecyzowanie i termin podania przyczyny zwolnienia mają zaś istotny wpływ na przebieg procesu i treść wyroku sądu pracy w przypadku, gdy pracownik złoży odwołanie.

Wysokość alimentów, a osobista opieka nad dzieckiem drugiego z rodziców

Wiele osób wie, że kwota alimentów zależy od: 1) usprawiedliwionych potrzeb dziecka, a więc przede wszystkim od wysokości wydatków na zaspokojenie takich jego potrzeb, 2) możliwości zarobkowych i majątkowych obojga rodziców, tj. od dochodów, które mogą oni osiągnąć z pracy oraz od wielkości ich majątków. Dziecko ma bowiem prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Ponadto wykonanie przez rodzica obowiązku alimentacyjnego względem dziecka może polegać również na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie, tj. na osobistej opiece nad dzieckiem i własnej pracy na jego rzecz poprzez np. pielęgnowanie, przygotowanie posiłków, pomoc w nauce itd. W ten sposób np. jeden z rodziców możne nawet w całości spełniać swój obowiązek alimentacyjny i wówczas nie będzie ponosił on żadnych kosztów utrzymania lub wychowania dziecka. Drugi zaś z rodziców będzie pokrywał te koszty w całości. Jednakże poprzez takie osobiste starania o dziecko można spełniać swój obowiązek alimentacyjny tylko w części i jeszcze dodatkowo ponosić część tego typu kosztów. Mniej powszechna jest natomiast wiedza, kiedy w powyższy sposób wypełnia się w całości, a kiedy w części, obowiązek alimentacyjny wobec dziecka.

Z prędkością ponad 100 km/h na obszarze zabudowanym

Kierowanie pojazdem na obszarze zabudowanym z prędkością przekraczającą dopuszczalną o więcej niż 50 km/h (a więc najczęściej ponad 100 km/h w ciągu dnia lub ponad 110 km/h w nocy) stanowiło jeszcze dwa lata temu wykroczenie drogowe zagrożone tylko karą grzywny. Jednak 18 maja 2015 r. zmieniły się przepisy i od tej pory kierowca, który popełnia takie wykroczenie podlega dodatkowo odpowiedzialności administracyjnej, która przewiduje zatrzymanie prawa jazdy. Poniżej kilka słów o zatrzymaniu prawa jazdy w takich przypadkach.

Mediacja w sprawach rodzinnych – coś co warto spróbować

Nie zawsze małżonkowie, byli małżonkowie, czy rodzice dziecka są w stanie porozumieć się między sobą. Jeśli spór dotyczy ważnej dla nich sprawy, to jego zakończenie z reguły widzą już tylko przed sądem. Często nie uważają to za rozwiązanie dobre, ale nie znają innej drogi. Natomiast szczególnie w sprawach rodzinnych warto spróbować mediacji.

Zachowek – mniej znane przypadki nabycia roszczenia o jego zapłatę

Powszechnie sądzi się, że roszczenie o zapłatę zachowku przysługuje członkom najbliższej rodziny spadkodawcy tylko wtedy, gdy zostaną pominięci w testamencie i istnieje majątek spadkowy, który umożliwia jego zapłatę. Jednak pogląd taki pomija istotne przypadki, kiedy roszczenie to również przysługuje.

Wspólny kredyt po rozwodzie

Złośliwi twierdzą, że po wielu latach małżeństwa najsilniejszą więzią łączącą małżonków staje się wspólnie zaciągnięty kredyt bankowy. Taki kredyt często jeszcze długo po rozwodzie uzależnia od siebie byłych małżonków. Istnieją jednak możliwości, aby kredyt zaciągnięty wspólnie w czasie małżeństwa, nie obciążał już solidarnie osób rozwiedzionych. Dzisiejszy wpis dotyczy właśnie takich możliwości.

Dbaj o swoje prawa i korzystaj z nich

Dzisiejszy wpis nie będzie dotyczył konkretnych uprawnień, ale przed chwilowym wypoczynkiem świątecznym, będzie to tylko kilka refleksji wokół dwóch wiekowych sentencji prawniczych. Są one ciągle aktualne i wyznaczają sposób postępowania w świecie przepisów.

Jak uzyskać kontakty z dzieckiem

Wkrótce święta Bożego Narodzenia i czas, kiedy spotkania z rodziną nabierają szczególnego znaczenia. Stąd dzisiejszy wpis o postępowaniu, gdy kontakty z dzieckiem są uniemożliwiane lub utrudniane przez drugiego z rodziców, u którego ono stale przebywa. Na początek podkreślić należy, że nawet pozbawiony władzy rodzicielskiej ojciec lub matka ma prawo i obowiązek utrzymywania kontaktów ze swoim dzieckiem. Wyjątki od tej reguły są rzadkie i wynikają z orzeczonych przez sąd ograniczeń i zakazów lub w przypadku niektórych adopcji. Dlatego, nie licząc wyjątków, każdy rodzic ma prawo do utrzymywania kontaktów ze swoim dzieckiem, a więc ma prawo zwłaszcza do wspólnego przebywania z nim oraz porozumiewania się na odległość (np. przez telefon, skype'a, e-mail itd.).

Nie tylko sąd rozstrzyga spory (ADR)

Konflikty są zwykłą ludzką sprawą i będą występować zawsze. Przy czym, gdy powstają zmuszają do szukania dróg wyjścia i nierzadko odnalezienia lepszych rozwiązań na przyszłość. Dzięki nim się rozwijamy i nie stoimy w miejscu. Dlatego problemem nie jest samo pojawienie się konfliktu, lecz właśnie wyszukanie drogi wyjścia z niego i odnalezienie lepszego rozwiązania. Ponadto istotny jest również czas. Jeśli bowiem konflikt narasta, to co raz trudniej go zakończyć. Rozwiązania konfliktu można szukać w sądzie, ale istnieją też inne, alternatywne metody rozwiązywania sporów (ang. Alternative Dispute Resolution – ADR). Z takich metod warto korzystać i w wielu przypadkach okażą się one lepszym wyborem niż sąd. Dają one istotną szansę na zakończenie sporu szybciej, taniej, bez konieczności stawiennictwa w sądzie. Większość z tych metod umożliwia też zachowanie dobrych relacji na przyszłość, oddając przede wszystkim samym stronom wypracowanie porozumienia akceptowanego przez każdą z nich. Dlatego też wniesienie sprawy do sądu należałoby traktować jako ostateczność. Takimi alternatywnymi metodami rozwiązywania sporów są zwłaszcza: negocjacje, mediacja, sąd polubowny (arbitrażowy).

Narkotyki – brak skazania przy posiadaniu nieznacznej ilości

Zgodnie z ustawą z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii posiadanie nawet jednorazowej dawki środków odurzających lub substancji psychotropowych jest przestępstwem. Równocześnie ta sama ustawa uznaje za niecelowe stosowanie represji karnej wobec osób posiadających nieznaczne ilości narkotyków, które są przeznaczone na ich własny użytek. Karanie takich osób przynosi bowiem więcej szkody niż pożytku. Możliwe jest zatem umorzenie postępowania karnego, także na wczesnym etapie takiego postępowania, jeśli osoba: 1) posiadała nieznaczne ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych, 2) przeznaczone one były na jej własny użytek, 3) a orzeczenie wobec niej kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności ich posiadania oraz stopień społecznej szkodliwości.

Spadki nabyte od 18.10.2015 r. w większości z wykazem inwentarza

W dniu 18 października 2015 r. weszła w życie istotna zmiana prawa spadkowego. Do tego czasu spadki otwarte przed ta datą, tj. których spadkodawcy zmarli przed dniem 18 października 2015 r., a spadkobierca nie złożył w terminie sześciu miesięcy oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku to, co do zasady uznaje się, że spadkobierca taki przyjął spadek w sposób prosty. Oznacza to brak ograniczenia odpowiedzialności za długi spadkowe. Na przykład jeśli ustalone aktywa spadku wynoszą 200 tys. zł, a pasywa 300 tys. zł, to spadkobierca odpowiada za wszystkie długi, tj. do 300 tys. zł. Przy czym od reguły tej istnieje kilka wyjątków, a najczęściej spotykanym jest ten, że jeśli spadkobierca w chwili otwarcia spadku był małoletni, to w braku złożenia w terminie takiego oświadczenia przyjmuje się, iż przyjął spadek z dobrodziejstwem inwentarza. To znaczy z ograniczeniem odpowiedzialności za długi spadkowe do wartości stanu czynnego spadku. Jeśli chodzi o podany wyżej przykład to odpowiada za długi tylko do 200 tys. zł. Ponadto, gdy choć jeden ze spadkobierców przyjął spadek z dobrodziejstwem inwentarza (np. złożył w terminie takie oświadczenie lub był małoletni) to traktuje się, że również pozostali spadkobiercy, którzy nie złożyli w terminie żadnego oświadczenia, przyjęli spadek z dobrodziejstwem inwentarza.

Natomiast całkiem odmienna zasada dotyczy spadków otwartych od dnia 18 października 2015 r. lub później, a spadkobierca nie złożył w powyższym terminie takiego oświadczenia. Uznaje się bowiem, że każdy taki spadkobierca przyjął spadek z dobrodziejstwem inwentarza. Wprowadzona reguła zatem bardzo wzmacnia ochronę spadkobierców.

Jazda po pijanemu nie zawsze kończy się zakazem prowadzenia pojazdów

Kierowca, który:

- prowadzi samochód lub inny pojazd poruszający się dzięki silnikowi (oprócz zwykłego roweru z silnikiem pomocniczym o pojemności do 50 cm³),

- a ponadto jeździ tam, gdzie tylko odbywa się ruch pojazdów, a więc nie tylko na drodze publicznej,

- a jest nietrzeźwy (powyżej 0,5 promila alkoholu we krwi lub powyżej 0,25 mg alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza),

popełnia przestępstwo.

Polubowny rozwód w sądzie

Z reguły najtrudniej jest ustalić małżonkom szczegóły polubownego rozstania. Jednak, gdy ostatecznie dojdą do porozumienia, to pozostanie im już tylko przeprowadzić formalnie proces o rozwód. Będąc zaś zgodni mają bardzo duże szanse stosunkowo szybko uzyskać wyrok rozwodowy zbieżny z ich porozumieniem. Niniejszy wpis dotyczy właśnie polubownego poprowadzenia w sądzie takiego postępowania.

Rzeczowa rozmowa - droga do polubownego rozwodu

Dla małżonków ostateczne rozstanie jest porażką. Jednak nie mniejszą przegraną może być sposób w jaki odejdą od siebie. 

Można bowiem próbować rozstać się:

- bez wojny, aby uniknąć dużo większych zniszczeń w nich samych i w dzieciach, które powołali na świat,

- bez udowadniania przed sądem doznanych krzywd, które rozpalą konflikt, a i tak są dobrze znane im i ich najbliższym,

- bez urządzania sobie życia wokół długiej walki o rozwód oraz utraty w niej majątku i zdrowia.